Szkarłatna wdowa – Graham Masterton

Jeszcze nigdy nie czytałam żadnej książki Mastertona. "Szkarłatna wdowa" to mój pierwszy raz i nie jestem pewna, czy jest to dobra pozycja do zapoznania się z twórczością tak wielkiego autora horrorów.


Po Mastertonie spodziewałam się wiele. Miałam ogromne oczekiwania. Sądziłam, że jego książka będzie takim pewniakiem. I co? I na oczekiwaniach się skończyło.

Autor obiecuje, że "Szkarłatna wdowa" to takie XVIII-wieczne CSI. Córka londyńskiego aptekarza, Beatrice wychodzi za mąż i ze świeżo upieczonym małżonkiem, pastorem, wyrusza do Nowego Świata. Po kilku latach spokojnego życia zaczynają się dziać wokół niej bardzo dziwne rzeczy. Świnie i krowy umierają na tajemnicze choroby. Chorują także dzieci. Mieszkańcy przypisują te dziwne wypadki siłom nadprzyrodzonym, szatanowi i jego demonom. Beatrice wie jednak, że każdy z tych wypadków ma racjonalne wytłumaczenie.

Najpierw plusy. Akcja toczy się bardzo szybko. Dzieje się wiele. Wydarzenia układają się w spójną całość. Tyle.

A tak poza tym. Przeczytałam tę książkę i już. Nie mam po niej żadnych refleksji, nie skłoniła mnie do zastanowienia się nad jakimiś życiowymi kwestiami. Nie wzruszyła, nie przestraszyła. Przesłodzone rozmowy Beatrice z mężem nudziły. Postaci były i znikały. Żadna nie pozostawiła po sobie jakiegoś śladu. Również główna bohaterka niczym się nie wyróżniała. Bardziej określiłabym tę powieść jako przygodową, a nie detektywistyczną. Nie jest zła, tylko taka nijaka.

Nie oceniam autora po jednej pozycji. Na szczęście. Nigdy nie czytam opinii o książce, którą mam dopiero przeczytać. Gdybym tak robiła, dowiedziałabym się, że lepiej nie zaczynać Mastertona właśnie od "Szkarłatnej wdowy", bo znacznie odstaje od innych jego książek. To spore pocieszenie. Na pewno sięgnę po przynajmniej jedną powieść tego autora, choć jeszcze nie wiem, którą.

Pozdrawiam!

Tytuł: Szkarłatna wdowa

Autor: Graham Masterton

Przekład: Wiesław Marcysiak

Wydawnictwo Albatros

Warszawa 2015

Liczba stron: 399

Ocena: 5/10