Muszę wam coś powiedzieć...

17-letni Lucyfer wiedział już od dawna, że w końcu będzie musiał przeprowadzić z rodzicami tę rozmowę. Miał już dosyć tego życia, które mu fundowali. Tak, robili to w dobrej wierze. Byli niemal wzorcowymi rodzicami. Takimi, o jakich marzy każdy niemal nastolatek. No właśnie, niemal…

Zapomniał już, jak wygląda twarz jego Ojca, bo liczne tatuaże i kolczyki skutecznie ją zakrywały. W wolnych chwilach Ojciec grał na organach i dla efektu nakładał czarną pelerynę.

Matka. No cóż Matka co rano około ósmej wychodziła z sypialni z białą twarzą i pomalowanym na czarno językiem. Jej marzeniem był seks grupowy z muzykami zespołu KISS.

Lucyfer przyszedł ze szkoły. Chciał to mieć za sobą, dlatego od razu przeszedł do rzeczy.

– Matko. Ojcze. Słucham disco-polo.

Matka po raz pierwszy w swoim matczynym życiu zachowała się tak, jak matce przystoi. Zaczęła histeryzować.

– Gdzie popełniliśmy błąd? Co teraz będzie? Jaki wstyd! Co ludzie powiedzą? Ojciec, dzwoń po psychiatrę! Szybko!

Ojciec natomiast po raz pierwszy zachował się po ojcowsku.

– Chodź synu. Porozmawiajmy jak mężczyzna z mężczyzną.

Zaprowadził Lucyfera do piwnicy. Ten już zachodził w głowę, jakim to zostanie poddany torturom. Tego się wszak spodziewał. Tymczasem Ojciec pokazał mu ukryte za starym plakatem Gene’a Simmonsa drewniane drzwi.

– Synu, każdy z nas ma swoje tajemnice. Nie powinniśmy się ich wstydzić. To one określają, kim naprawdę, w głębi serca jesteśmy.

Lucyfer powoli, w napięciu otworzył tajemnicze drzwi. Jego oczom ukazało się małe pomieszczenie. Na przeciwko drzwi wisiała półka. Na niej ustawione dziesiątki świeczek. Zza nich patrzyła na Lucyfera z ogromnego plakatu….

– Tato! Edyta Górniak?!?!